"Clive is a guitarist who can make one acoustic sound like six" ( Harry Guiren)

Eric Bibb, Taj Mahal, Jeff Beck, Solomon Burke, Alison Krauss, Seasick Steve, The Blind Boys of Alabama en nog veel meer….een greep uit het lijstje van namen  waarmee Clive Barnes al heeft samengewerkt en/of opgetreden.  Als referentie kan dat beslist tellen zeker?

The Ghost Country is zijn vierde album,  het dateert van september 2009 en  is een werkstuk geworden van een artiest op het hoogtepunt van zijn kunnen zowel als gitarist, zanger of liedjesschijver.Deze Ier wordt terecht  beschouwd als één van de beste gitaristen heden ten dage maar kan ons uiteraard ook bekoren omwille van zijn uitzonderlijke vaardigheid bij het schrijven van knappe, lyrische songs.  Het album is één groot verhaal met terugkerende personages, met teksten over verlangen en dromen, levensbeschouwend zonder het storende vingertje….

Het met banjo aangestuurde openingsnummer Shotgun Grin ( zie clipje ! jammer van de bedenkelijke kwaliteit maar toch voldoende interessant om u een idee te geven) via de titelsong The Ghost Country , dat Clive op een Tom Waits-achtige wijze brengt, tot het slotnummer Borderlines….het concept werkt heerlijk verslavend vanaf de eerste luisterbeurt. Hier en daar zit Springsteen in de hoek goedkeurend toe te luisteren en Kelly Joe Phelps is ook nooit ver uit de buurt….mij herinnerde het ook wel aan Dylans hoogtepunten in de mid-tachtiger jaren maar dit enkel ter illustratie.  Barnes gaat nergens leentje-buur spelen….dat heeft hij immers niet nodig…

Overtuig jezelf, geef de man een kans….hij zal je niet teleurstellen ! (Luc Meert)